Ce qu’on appelle autisme est la caractéristique des êtres humains suffisamment résistants pour, dès le début de la vie, ne pas être influencés par l’artificialité et l’absurdité de la société actuelle.

Ils conservent leur potentiel intact, notamment au niveau neurologique, ce qui leur permet de garder une grande sensibilité naturelle, et les qualités originelles (à la naissance) de tout être humain (candeur, sincérité, bonté…) sans qu’elles ne soient déformées, dénaturées et perverties par l’environnement social et ses conventions débiles.

Ils ne sont évidemment pas intéressés par l’absurdité et les préoccupations de la société actuelle, artificielle et «perdue», et d’autre part ils sentent que plus ils sont en contact avec elle, plus ils vont perdre leur authenticité et leur intégrité, en étant «pollués» et «corrompus», ce qui est contraire à leur essence. C’est pour cela qu’il n’y a pas de désir d’aller vers les autres, et qu’il existe des blocages dans la communication, qui sont en fait des «auto-protections».

Lorsque l’autiste communique tout de même avec cette société, c’est dans un mode «émulation» ou «simulation» de personne «normale», mais en conservant de toute façon leur propre référentiel personnel, ce qui explique les malentendus et inadaptations.

Nous sommes agressés en permanence par toutes sortes d’atteintes, que nous ressentons via le système neurologique (par les sens et par le cerveau). Ces atteintes viennent principalement de la société.

Nous sommes alors irrités, mais pas la société puisque pour elle les absurdités et incohérences sont «normales». L’irritation et l’incommunicabilité, l’impossibilité de trouver des solutions et un soulagement nous font fatalement, tôt ou tard, entrer en «crise de nerfs», et c’est à ce moment que les autres se rendent compte qu’il y a un problème. Comme ils ne voient pas les problèmes que nous subissons, ils pensent que le problème est interne à nous, et ils appellent ça «troubles».

Au lieu d’apporter des solutions et aménagements aux choses qui nous font souffrir, et qu’ils refusent de voir car ils sont formatés par le système normalitaire majoritaire, ils portent leur attention sur nous en voulant nous «soigner», et nous subissons toutes sortes d’injustices et de traitements aberrant (comme l’hospitalisation forcée, les médicaments), sans parler des moqueries et de l’exploitation.

Ceci nous rend alors tristes, déprimés, aigris, désespérés, parfois suicidaires, et encore plus irritables et frustrés au fil des années.

Etant donné que les médecins, qui sont obligatoirement formatés pour être médecins, ne comprennent rien à tout ça, ils nous voient comme des personnes «ayant un problème psychologique». Et puisqu’ils nous prennent pour des malades, et se croient supérieurs et autorisés à s’occuper de nous, alors ils ne sont pas gênés par le fait qu’ils ne nous comprennent pas, et au lieu de se remettre en question et de s’interroger sur leur incapacité de comprendre, ils se bornent à penser que s’ils ne nous comprennent pas c’est tout simplement parce que nous avons «un problème dans la tête», que dans le meilleur des cas ils appellent «autisme».

---

[en]

«Short point of view about autism, as of 2nd may 2016»

---

[np]

«Autism बारेमा दृश्य को कम बिन्दु, 2nd मई 2016 को रूपमा»

के भनिन्छ «Autism» जीवन को सुरुदेखि, वर्तमान समाज को बनावट बात प्रभावित छैन, हुन पर्याप्त बलियो मानव जगतले को विशेषता छ।
तिनीहरू बिना आफ्नो जीवन (निर्दोष, निष्कपटता, दया …) को सुरुमा हरेक मानव को मूल गुणहरू विकृत भइरहेको विशेष गरी, जुन उनलाई एक स्वाभाविक उच्च संवेदनशीलता राख्न अनुमति दिन्छ को स्नायविक स्तर, मा, आफ्नो क्षमता unspoiled राख्न र र सामाजिक वातावरण र यसको मूर्ख सम्मेलन द्वारा पतित।
उनि अर्थहीन र कृत्रिम र «हराएको» छ आजको समाज, को चिन्ता रुचि छैन, हो बिल्कुल। र, दोश्रो, तिनीहरूले थप संग उनि सम्पर्क हुनेछ भन्ने महसुस तिनीहरूले सार विपरीत छ जो उनको प्रामाणिकता र निष्ठा, «प्रदूषित» र «भ्रष्ट» जा रहेको छ, गुमाउनु हुनेछ अधिक।
भन्ने अरूलाई अघि बढ्न कुनै इच्छा छ, र त्यहाँ जो वास्तवमा «आत्म-सुरक्षा» को एक प्रकारको हो संचार मा blockings, किन हो किन छ।
एक autistic अझै पनि यो समाज संग संचार, यो एक «अनुकरण» मोड मा छ, वा «सामान्य व्यक्तिको सिमुलेशन», तर जे भए पनि आफ्नै व्यक्तिगत referential र विचार प्रणाली, गलत अर्थ र unsuitability बताउँछन् जो राखन।
हामी निरन्तर हामी स्नायविक सिस्टम मार्फत (होश र मस्तिष्क संग) महसुस भनेर आक्रामकता को सबै प्रकार, द्वारा assaulted छन्। यी आक्रामकता यसको आफ्नै सिस्टम को एक समाज सिकार देखि, अरु देखि, लगभग सधैं आउँदैछन्।
फलस्वरूप, हामी रिसले हुनेछ, तर अन्य मानिसहरू, पछि, तिनीहरूलाई लागि, बात र inconsistencies «सामान्य» छन् र तिनीहरूले कारण तिनीहरूले केहि देख्नुहुन्न कि बनाउँछ जो आफ्नो ढाँचा र आफ्नो सीमितता, गर्न, कम संवेदनशील भएकोले हामी देखेर र जो छन् के हामीलाई aggressing छ।
यो जलन र नसक्नुको समाधान खोज्न, कुराकानी गर्न र एक राहत अनिवार्य, ढिलो होस् वा चाँडो, एक स्नायु बिरामी उत्पन्न हुनेछ, र यो मात्र अरूलाई एउटा समस्या छ भन्ने महसुस हुनेछ कि यस समय छ।
तिनीहरूले हामीले सामना समस्याहरूलाई हेर्न छैन भनेर दिएको, तिनीहरूले समस्या हामीलाई आन्तरिक छ भन्ठान्छन् र तिनीहरूले «समस्याहरूको» कल।
बरु किनभने तिनीहरूले «normalitaristic» बहुमत प्रणाली द्वारा ढाँचामा छन् हेर्न इन्कार भनेर हामीलाई दुःख, र कुराहरू समाधान र आवास प्रदान, तिनीहरूले चाहनु «उपचार» हामीलाई, र त्यसपछि हामी अन्याय र अर्थहीन सबै प्रकारका दुःख उपचार उल्लेख छैन, अन्यथा, बदमासी, शोषण, अलगाव, आदि (जस्तै बाध्य hospitalization, औषधीको रूपमा)
त्यसपछि यो हामीलाई वर्षौंदेखि दुःखी, निराश, embittered, लागिपरेको, कहिलेकाहीं आत्महत्या, र थप पिन्चे र निराश बनाउँछ।
प्रणाली द्वारा ढाँचामा छन् जो डाक्टर, डाक्टर हुन कि (केही दुर्लभ अपवाद अलग्गै) सबै कि केही बुझिन, तिनीहरूले व्यक्ति हामीलाई हेर्न दिइएको «एक मनोवैज्ञानिक समस्या भएको।»
र तिनीहरू उच्च र हामीलाई हेरचाह गर्न अनुमति विचार तिनीहरूले हामीलाई «बिरामी» रूपमा हेर्न भनेर दिइएको र, त्यसपछि तिनीहरूले, र सट्टा बुझ्न आफू र आफ्नो नसक्नुको सोधपुछ को बुझ्न छैन भन्ने तथ्यलाई द्वारा पाऱ्यो छैन, तिनीहरू केवल तिनीहरूले भने हामीलाई बुझ्न छैन हामी जो, उत्कृष्ट मामला मा, तिनीहरूले «Autism» कल, «टाउको मा एक समस्या» छ किनभने यो केवल भन्ने लाग्छ।

---

[ru]

«Короткая точка зрения об аутизме, по состоянию на 2 мая 2016 года»

Что называется «аутизм» является характеристикой человека достаточно силен, чтобы быть, с самого начала жизни, а не под влиянием искусственность и бессмыслицей нынешнего общества.
Они сохраняют свой потенциал нетронутым, особенно на неврологическом уровне, что позволяет им сохранять высокую чувствительность, естественно, и первоначальные качества каждого человека в начале своей жизни (невинность, искренность, доброта …), не будучи искаженным и извращено социальной среды и ее тупых конвенций.
Они, конечно, не заинтересованы в глупости и забот современного общества, которое является искусственным и «проигравшие». И, во-вторых, они считают, что чем больше они будут находиться в контакте с ним, тем больше они теряют свою подлинность и целостность, будучи «загрязненная» и «коррумпированной», что противоречит их сущности.
Поэтому нет никакого желания обратиться к другим, и именно поэтому есть блокировок в сообщении, которые на самом деле своего рода «самозащиты».
Когда аутист до сих пор общается с этим обществом, он находится в режиме «эмуляции», или «моделирование нормального человека», но в любом случае держать свои личные ссылочную и мысли систему, которая объясняет недопонимания и непригодность.
Мы постоянно нападению со стороны всякого рода агрессии, которые мы считаем через неврологическую систему (с чувствами и мозгом). Эти акты агрессии приходят почти всегда, от других, от общества, жертвой своей собственной системы.
Следовательно, мы будем раздражаться, но не другие люди, так как для них нонсенс и несогласованности являются «нормальными» и так как они менее чувствительны, из-за их форматирования и их ограничений, что делает, что они не видят ничего от того, что мы видим, и который aggressing нас.
Раздражение и неспособность общаться, находить решения и облегчение неизбежно, рано или поздно, генерировать нервный срыв, и только в это время, что другие поймут, что есть проблема.
Учитывая, что они не видят проблем, с которыми мы сталкиваемся, они думают, что проблема является внутренним для нас, и они называют это «неприятности».
Вместо того чтобы обеспечить решения и жилые помещения, к вещам, которые заставляют нас страдать, и что они не хотят видеть, потому что они отформатированы в «normalitaristic» мажоритарной системы, они хотят, чтобы «вылечить» нас, а потом мы страдаем все виды несправедливости и нонсенс процедуры (например, принудительной госпитализации, лекарства), не говоря уже, в противном случае, издевательства, эксплуатации, сегрегации и т.д.
Тогда это делает нас грустными, подавленными, озлобленные, отчаянные, иногда самоубийству, и более раздражительным и разочарование на протяжении многих лет.
Учитывая, что врачи, которые отформатированы в системе, чтобы быть врачи, ничего во всем, что (за исключением некоторых редких исключений) не понимают, что они видят в нас людей «, имеющих психологические проблемы.»
И учитывая, что они видят нас как «больной», и они считают себя выше и разрешили заботиться о нас, то они не беспокоил тот факт, что они не понимают нас, и вместо того, чтобы подвергать сомнению себя и свою неспособность понять, они просто думают, что они, если не понимают нас, это просто потому, что у нас есть «проблема в голове», который, в лучшем случае, они называют «аутизм».

---

[ar]

«نقطة قصيرة النظر حول مرض التوحد، وذلك اعتبارا من 2 مايو 2016»

ما يسمى ب «التوحد» هو سمة من سمات البشر قوية بما يكفي لتكون من بداية الحياة، لا يتأثر التصنع وهراء من المجتمع الحالي.
أنها تبقي إمكانات لم تفسد، وخاصة على مستوى الجهاز العصبي، مما يسمح لهم للحفاظ على حساسية عالية بشكل طبيعي، والصفات الأصلية من كل إنسان في بداية حياته (البراءة والصدق واللطف …) دون تشويه و منحرفة من البيئة الاجتماعية واتفاقياتها غبية.
هم، بطبيعة الحال، ليست مهتمة في هراء واهتمامات المجتمع اليوم، والذي هو اصطناعية و»فقدت». وثانيا، أنهم يشعرون بأن بقدر ما سوف تكون على اتصال معها، بقدر ما سوف تفقد صحتها وسلامتها، بأنها «ملوثة» و «الفاسدة»، وهو ما يتعارض مع جوهرها.
هذا هو السبب في عدم وجود الرغبة في الوصول إلى الآخرين، وهذا هو السبب في أن هناك اغلاق الطرق في الاتصالات، والتي هي في الواقع نوع من «الحماية الذاتية».
عندما يكون التوحد لا يزال يتواصل مع هذا المجتمع، بل هو في وضع «محاكاة»، أو «محاكاة لشخص عادي»، ولكن الحفاظ على أي حال الخاص المرجعية الشخصية والفكر نظامهم، وهو ما يفسر سوء الفهم وعدم ملاءمة.
نحن اعتداء باستمرار من قبل جميع أنواع الاعتداءات، التي نرى من خلال الجهاز العصبي (مع الحواس والدماغ). هذه الاعتداءات تأتي دائما تقريبا، من الآخرين، من ضحية مجتمع نظامها الخاص.
ونتيجة لذلك، فإننا سوف يكون غضب، ولكن ليس أشخاص آخرين، منذ ذلك الحين، بالنسبة لهم، وهراء والتناقضات و»طبيعية» ونظرا لأنها أقل حساسية، نظرا لتنسيقها وحدودها، الأمر الذي يجعل ذلك أنهم لا يرون أي شيء ما نشهده والذي تعتدي علينا.
تهيج وعدم القدرة على التواصل، لإيجاد الحلول والإغاثة لا محالة، عاجلا أو آجلا، وتوليد بانهيار عصبي، وأنها ليست سوى في هذا الوقت أن الآخرين سوف يدرك أن هناك مشكلة.
نظرا لأنها لا ترى المشاكل التي نواجهها، ويعتقدون أن المشكلة الداخلية لنا، ويسمونه «متاعب».
بدلا من تقديم الحلول وأماكن الإقامة إلى الأشياء التي تجعلنا نعاني، وأنهم يرفضون أن نرى أنه تم تنسيقها من قبل نظام الأغلبية «normalitaristic»، وأنها تريد أن «علاج» لنا، وبعد ذلك نحن نعاني كل أنواع الظلم وهراء العلاج (مثل المستشفى القسري، والأدوية)، ناهيك، وإلا، البلطجة، والاستغلال، والتمييز، وما إلى ذلك
ثم وهذا يجعلنا حزين، مكتئب، المرارة، يائسة، وأحيانا الانتحار، وأكثر من تعكر المزاج والإحباط على مر السنين.
وبالنظر إلى أن الأطباء الذين تم تنسيقها من قبل النظام ليكون الأطباء، لا يفهمون أي شيء في كل ما (بغض النظر عن بعض الاستثناءات النادرة)، يروننا كأشخاص «وجود مشكلة نفسية.»
وبالنظر إلى أن يروننا «مرضى»، ويعتبرون أنفسهم أفضل ويسمح لرعاية منا، ثم أنهم لا ازعجت حقيقة أنها لا فهم لنا، وبدلا من التشكيك في أنفسهم وعدم قدرتهم على فهم، انهم فقط يعتقدون أنهم إذا لا فهم لنا انها ببساطة لأن لدينا «مشكلة في الرأس»، والتي، في أفضل الأحوال، يسمونه «التوحد».

---

[es]

«Punto de entrada de vista sobre el autismo, a partir del 2 de mayo de 2016»

Lo que se llama «autismo» es la característica de los seres humanos lo suficientemente fuertes como para ser, desde el principio de la vida, no influenciada por la artificialidad y sin sentido de la sociedad actual.
Mantienen su potencial virgen, especialmente a nivel neurológico, lo que les permite mantener una alta sensibilidad natural, y las cualidades originales de cada ser humano en el comienzo de su vida (la inocencia, la sinceridad, la bondad …) sin ser distorsionadas y pervertida por el entorno social y sus convenciones estúpidos.
Ellos son, por supuesto, no está interesado en el absurdo y las preocupaciones de la sociedad actual, que es artificial y «perdido». Y, en segundo lugar, consideran que más van a estar en contacto con él, más van a perder su autenticidad e integridad, ser «contaminado» y «corruptos», lo cual es contrario a su esencia.
Por eso no hay ningún deseo de llegar a los demás, y que es por eso que hay bloqueos en la comunicación, que son, de hecho, una especie de «autoprotección».
Cuando un autista todavía se comunica con esta sociedad, que está en un modo de «emulación», o «simulación de una persona normal», pero manteniendo todos modos su propio sistema de referencia personal y pensamiento, lo que explica los malos entendidos y falta de idoneidad.
Estamos constantemente acosada por todo tipo de agresiones, que creemos que a través del sistema neurológico (con los sentidos y el cerebro). Estas agresiones se están casi siempre, de los otros, de una víctima de la sociedad de su propio sistema.
En consecuencia, vamos a estar irritada, pero no las otras personas, ya que, para ellos, el sentido y las inconsistencias son «normales» y puesto que son menos sensibles, debido a su formato y sus limitaciones, lo que hace que no se ve nada de lo que vemos y que nos está agrediendo.
La irritación y la incapacidad para comunicarse, para encontrar soluciones y un alivio, inevitablemente, tarde o temprano, generar un ataque de nervios, y es sólo en este momento que los demás se den cuenta de que hay un problema.
Dado que no ven los problemas que enfrentamos, piensan que el problema es interno a nosotros, y lo llaman «problemas».
En lugar de proporcionar soluciones y adaptaciones a las cosas que nos hacen sufrir, y que se niegan a ver porque están formateados por el sistema mayoritario «normalitaristic», quieren «curar» nosotros, y luego sufrimos todo tipo de injusticias y sin sentido tratamientos (como la hospitalización forzada, medicamentos), por no hablar, de lo contrario, la intimidación, la explotación, segregación, etc.
Entonces esto nos hace triste, deprimido, amargado, desesperado, a veces suicida, y más irritable y frustrado largo de los años.
Dado que los médicos, que están formateados por el sistema para ser médicos, no entienden nada en todo lo que (aparte de algunas excepciones raras), nos ven como personas «que tienen un problema psicológico.»
Y dado que nos ven como «enfermo», y que se consideran superiores y se permite que cuidar de nosotros, entonces ellos no se preocupan por el hecho de que no somos, y en vez de preguntarse a sí mismos y su incapacidad para comprender entienden, que sólo piensan que si no nos entienden es simplemente porque tenemos «un problema en la cabeza», lo que, en el mejor de los casos, que ellos llaman «autismo».

---

[pt]

«Ponto de curto de vista sobre o autismo, a partir de 2 de maio de 2016

O que é chamado de «autismo» é a característica dos seres humanos fortes o suficiente para ser, desde o início da vida, não influenciada pela artificialidade e do absurdo da sociedade atual.
Eles mantêm o seu potencial intocada, especialmente no nível neurológico, o que lhes permite manter um natural de alta sensibilidade, e as qualidades originais de cada ser humano no início de sua vida (inocência, sinceridade, bondade …) sem ser distorcida e pervertida pelo ambiente social e suas convenções estúpidas.
Eles são, obviamente, não está interessado em o absurdo e as preocupações da sociedade de hoje, o que é artificial e «perdido». E, em segundo lugar, eles sentem que quanto mais eles vão estar em contato com ele, mais eles vão perder a sua autenticidade e integridade, sendo «poluída» e «corruptos», o que é contrário à sua essência.
É por isso que não há nenhum desejo de chegar aos outros, e que é por isso que existem bloqueios na comunicação, que são na verdade uma espécie de «auto-proteção».
Quando um autista ainda se comunica com esta sociedade, é em um modo de «emulação», ou «simulação de uma pessoa normal», mas mantendo mesmo assim o seu próprio sistema referencial pessoal e pensamento, o que explica mal-entendidos e inadequação.
Estamos constantemente assaltados por todos os tipos de agressões, que sentimos através do sistema neurológico (com os sentidos eo cérebro). Estas agressões estão chegando quase sempre, dos outros, de uma vítima da sociedade do seu próprio sistema.
Consequentemente, vamos estar irritado, mas não as outras pessoas, uma vez que, para eles, o absurdo e inconsistências são «normal» e uma vez que eles são menos sensíveis, devido à sua formatação e suas limitações, o que faz que eles não ver nada do que estamos vendo e que está nos agredir.
A irritação ea incapacidade de se comunicar, para encontrar soluções e um alívio, inevitavelmente, mais cedo ou mais tarde, gerar um colapso nervoso, e é somente neste momento que os outros vão perceber que há um problema.
Dado que eles não vêem os problemas que enfrentamos, eles pensam que o problema é interno para nós, e que eles chamam de «problemas».
Em vez de fornecer soluções e acomodações para as coisas que nos fazem sofrer, e que eles se recusam a ver porque eles são formatados pelo sistema de maioria «normalitaristic», eles querem «cura» nós, e então nós sofremos todo tipo de injustiças e disparates tratamentos (tais como a hospitalização forçada, medicamentos), para não mencionar, caso contrário, o bullying, a exploração, a segregação, etc.
Então isso nos faz triste, deprimido, amargurado, desesperado, às vezes suicida, e mais irritado e frustrado ao longo dos anos.
Dado que os médicos, que são formatados pelo sistema para ser médicos, não entendo nada em tudo o que (para além de algumas raras exceções), eles nos vêem como pessoas «ter um problema psicológico.»
E dado que eles nos vêem como «doente», e eles se consideram superiores e autorizados a tomar conta de nós, então eles não são incomodados pelo fato de que eles não nos entendem, e em vez de questionar a si mesmos e sua incapacidade de entender, eles simplesmente pensam que, se não nos entendem é simplesmente porque nós temos «um problema na cabeça», que, na melhor das hipóteses, eles chamam de «autismo».